Папулярны сярод турыстаў Сіем Рып

Раніцай ў самым горшым гатэлі не было электрычнасці, таму ні тэлефон зарадзіць, ні кавы не папіць мне не давялося. Я вельмі злая і вырашыла адназначна, што Пном Пень самы горшы горад!

Папіла вельмі смачнай эфіопскай кавы у кафетэрыі побач і паслаўшы нах мясцовых туктукаўцаў, бо яны не хацелі везці мяне за 1 даляр - паехала з нейкім маленькім добрым хлопцам за $1,5)

Села ў аўтобус, які прыйшоў нават амаль па распісанню і быў нават з электрычнымі разеткамі, але папрацаваць не змагла, бо інтэрнет падаў такжа, як мой адаптар з разеткі. Затое тэлефон зарадзіла і дамовілася з новым хостелам аб пікапе мяне за бясплатна) Ужо лягчэй і крыху настрой падняўся.

Чым далей мы ад'язджалі ад сталіцы, тым больш прыгажэй станавілася прырода гэтай краіны. Тут аказалася шмат зелені і рэк.

Прыехала ў Сіем Рып, дзе мяне сустрэлі з гатэлю і давязлі з вецярком. Нумар быў цудоўны: з высокай патоляй, душ з гарачай вадой, чысты пакой з кандышанам - мая задаволена))

Пайшла на радасцях прагуляцца і заадно паесці, а там начны рынак з кучай усялякіх нішцякаў. Абышла ўвесь цэнтр і крыху больш. Папіла кавы і паела. Жыцце наладзілася. Праўда, адзін мінус - тут усе значна даражэй, нават цэны на беразе мора былі менш. Яно і зразумела, бо тут месца сілы і найпапулярнейшая кропка ва ўсей Камбоджы. Заўтра паеду за білетамі ў святы дрэўні горад Ангкор.