Southeast Asia 2017-2018

Галоднае блуканне па Ханою

Каб больш не хадзіць па мосце для транспартных сродкаў, я ўпершыню паспрабавала в'етнамскі грамадскі транспарт: аўтобус як аўтобус - з кандуктарам. Каштую 7 тысяч мясцовых грошаў. Праехала мост і пайшла далей пешам у канкрэтным накірунку.

Там Кок і катанне на моце

Паехала за горад да турыстычнага месца Там Кок (Tam Cốc) - прыгажосць! На лодцы плылі ўглыб невялікіх гор праз пяшчэры. Пасля шукала царквушку старую і абкатала ўсю акругу, а яна паблізасці аказалася. Затое наганяла ўжо ад душы.

Пераменлівы Пном Пень

Злая з самой раніцы з-за шуму будаўніцтва ля гатэлю. Дожджык марасіт, не дабаўляя настрою. Палацы прыгожыя і крыху падымают настрой. Але вось людзі мясцовыя ўсе псуют зноў.

Каханне з першага позірку

Прыляцела ў Сінгапурскі аэрапорт, чамусьці чакала нейкага аркестру і фанфараў, але мяне ніхто не сустрэў, не абняў і ўвогуле ўсе вакол спалі. Купіла каву ажно за 4 даляры і села працаваць. Адпрацаваўшы 1,5 гадзіны, вырашыла пайсці паесці — купіла амаль за 10 даляраў (кошт тут канешне капец!) сэндвіч і з'ела яго менш, чым за хвіліну. Мяне тут амаль ніхто не заўважае.