Міні экспедыцыя ў Колька Каньён

Напісаць з самай раніцы рука не падымаецца, таму напішу праўду: у 2 гадзіны і 45 хвілін мы селі ў аўтобус, які накіраваўся ў Колька Каньен - самы глыбокі каньен на Зямлі. З'еўшы дзьве булкі і выпіўшы кафейнага напітку, што састаўляла наш сняданак, мы з дзвюма жанчынамі з Лімы, адная з якіх размаўляла вельмі цікава і эмацыянальна і ўвогуле вылучала энергію, а таксама каля дзясятку маладых мужчын з Амазоніі (дарэчы кажучы, я ўяўляла сябе жыхароў гэтай тэротырыі болей індэйцамі, а не здаравеннымі мужыкамі :) адправіліся глядзець кондараў ў каньене.

Нам, як сказала тур-гід, дарэчы вельмі прыгожая і балтлівая дзяўчына, вельмі пашанцавала, бо гэта не сезон для іх лётаў. На самой справе, каньен мяне не ўразіў: я спадзявалася ўбачыць нешта духзахватваючае, але гэта былі проста горы.

Праўда, каньен з далінай - вельмі ўразіў, і скалы з роўных каменняў, ды і ехаць з шумлівымі хлопцамі было весела :) Таксама бачыла дзікіх альпак - вельмі прыгожыя, але ж найбольш усяго мне спадабалася абдымацца з ламай, трымаючы на плячы сапраўднага арла - лама вельмі мягкая, а арол вельмі цяжкі :)

На адваротнай дарозе заехалі на вулкан вышыней каля 5000 метраў, дзе шоў снег (!) - гэта із разрада: бойся сваіх жаданняў :) і дарэчы кажучы гэта была даліна са сложаннымі камнямі (мінімум чатыры), каб твае жаданне споўнелася. Я вылажыла два стаўбцы камянеў :)

Астатак дня правяла ў паўсне, бо вельмі стамілася.