Патаемнае месца Транг Ан пасярод пячор і азёр

Сення я зноў узяла свой моцык і адправілася ў другую знакамітую эка-зону: Транг Ан (Trang An) - упэўнена, што на вьетнамскай мове гучыць гэта па-іншаму, прабачце.

Але спачатку трапіла пад дождж) Нягледзячы, што на мяне зарання напялілі дажджавік, ехаць усе роўна не было магчыма - каплі залівалі вочы ў прамым сэнсе. Я спынілася ў кафэшкі і дзякуй сусвету праз паўгадзіну дождж скончыўся і я паехала далей.

Яшчэ адна прагулка на моцыке, а пасля на лодцы разам з вьетнамскімі жанчынамі з адной вялікай сям\'і, мужчыны якой ехалі побач на іншай лодцы. Дарэчы кажучы, эскурсавод пасадзіў мяне спачатку ў першую лодку, але мужчыны ці то спужаліся, ці то іншае што адчулі, але разам перасадзілі мяне да жанчын у другую лодку :D А дагэтуль мяне акружылі мясцовыя працаўніцы і сталі разглядаць маю белую скуру, паўтараючы, якая я прыгожая. Быць беларусам, не ведаючым сонечнага цяпла, аказваецца тут зайздроснае становішча))

Было цікава і прыгожа. Прырода - цудоўная і дзіўная рэч! Людзі таксама мяне ўражвалі. Жанчыны спачатку коса на мяне паглядалі, але пасля ўзялі апеку нада мной, каб я галавой не ўдарылася аб толю пяшчэр, праз якія мы праплывалі) Эскурсія цягнулася занадта доўга і я крыху змерзла, таму калі вярталася хутчэй ужо газавала. Здаецца, нават паддушыла матор. Зноў))

Схадзіла паела ў суседні гатэль, дзе працуе вельмі мілы адміністратар-душка) А пасля зноў памчалася на моцыке. Проста ў магазін за марожанкай і шакаладам) А калі вярнулася, пазнаемілася з парай з Польшчы - файна з імі пасядзелі пагутарылі як амаль землякі))

Як жа мне падабаецца тут!